In 11 maanden trainen naar de Marathon

Mei 2015 nam ik de beslissing om een marathon te lopen.
In het jaar dat ik 50 word, wilde ik dit halen.
En dan in mijn geboortestad Rotterdam.

42.195 kilometer rennen

Ik heb nooit gesport.
Zit behoorlijk veel achter m’n computer.
Vond de fiets achterin de tuin halen al veel werk…

Hoe kwam – uitgesproken ik – op het idee?
Om deze monsterlijke afstand te gaan hardlopen.

Had trouwens geen idee dat dit tussen de 4-5 uur rennen is…
En wist ook niet wat voor impact dit zou hebben op mijn leven.

Ik begon dus met hardlopen in mei.
Met schoenen die ik 8 jaar geleden heb aangeschaft.
En waar ik toen een kilometer of 50 mee heb gelopen.

Ik ben toen gestopt.
Baalde van al die auto’s die mij gevaarlijk tegemoetkwamen.

Maar nu leek het goed te gaan! Het was leuk en kreeg er energie van.
‘Als ik het maar volhou’, piepte een stemmetje in mijn hoofd.

Oké, nu werd het handig om te weten hoe ver en snel ik liep.
Tot dat moment was ik gewoon aan het rennen zonder richtlijnen.
Ik was al in training voor de marathon.

Althans dat dacht ik.

Dus ik de Runkeeper App installeren op mijn iPhone.
Plus een armband van de Hema om de telefoon in mee te nemen.

Lekker goedkoop. Want ik ken mezelf.
Voor ik het doorheb ben ik meer bezig met gadgets dan rennen.

Dit was fun. M’n telefoon vertelde me onderweg hoe ver ik liep.
En ook op welk tempo.
Maar dat kon beter…

Al snel werd de App omgeruild voor een sporthorloge met hartslagmeter.
Fijn, want ik kon tijdens het rennen precies alle data aflezen.
Tempo, afstand, hartslag.

En al die info kon ik delen met anderen.
Mijn prestaties vergelijken.

Ik ging harder lopen.
Die 5 kilometer rondjes konden sneller!
Ik heb nou eenmaal een goede basisconditie.

En toen… BAM!
M’n kuit. Dat is schrikken.
Even een weekje rust.

Balen. Echt balen!

Kwam erachter dat een schema wel handig was.
Net zoals ik alles in mijn leven doe: ‘ik doe maar wat’
Meestal kan ik het achteraf wel rechtbreien 🙂

Maar mijn lijf is eerlijk en recht door zee.
Daar is niet mee te onderhandelen.
Wil je feedback. Luister naar je lijf!

Het was wel even slikken dat schema.
Vier keer in de week.
1 keer een snelle run.
Maar de meeste heel langzaam rennen.

Was dat geen gezichtsverlies…
Zo langzaam?
Ik had al zoveel likes en complimenten.

Pffff. Toch maar doen.

Een goed fundament is namelijk nodig.
Maanden zo getraind.
Ik ging het snappen.

Het ging goed totdat ik langere afstanden ging rennen.
Uiteraard meer dan m’n schema aangaf.
Wat anderen kunnen, kan ik ook.

En ik voelde het al onderweg aankomen…

Boem! M’n knie.
Niet meer kunnen rennen
Zelfs moeite met lopen.

Ik zag m’n marathon doel in rook opgaan.
Ben echt geen doemdenker.
Maar ik dacht echt dat er nu iets kapot was.

Het was al oktober…

Gelukkig niet.
Logisch nadenken.
Rust.
Versterkende oefeningen.

Na twee weken kon ik weer.
Trouw aan mijn schema 🙂

Ik werd lid van de Facebookgroep RMD2016
Rotterdam Marathon Deelnemers 2016.

(enkele) Rotterdam Marathon Deelnemers

Ervaren lopers en beginnelingen.
Beste groep ever!

Inspiratie, motivatie en adviezen.
Heel veel aan gehad en van geleerd.

Maar dan de maand of 2 vooraf aan de marathon.
Wat eet je ervoor, tijdens en na?

Ondertussen liep ik een afstand van 35 kilometer.
Zonder ontbijt, eten en drinken.
Geen enkel probleem.
Maar toch begon ik wat onzeker te worden.

Ik plaatste dit in de groep.
Veel adviezen over gelletjes, wijngums en ontbijtkoek.
Rugzakjes, bidons en heupgordels.

Het duurde niet lang.
Bij de AH het een en ander aan snoep en koek ingeslagen.
En op speurtocht naar het perfecte drinksysteem.

Angst. Kan ik dit wel?
De afstand lukt.
Maar als ervaren lopers deze adviezen geven.
Het werd een strijd op zich.

Ik herinnerde mij het boek ‘Eet en Ren’ van Scott Jurek.
Een ‘vegan’ runner.
Toch weer even bekijken.
Dat wilde ik. Geen rotzooi in mijn lijf.
Zeker geen gelletjes… en suikers.

Tanja (mijn lieve schat) liet mij verder ontwaken.
‘Het ligt er gewoon aan waar je lijf aan gewend is’

Ik gooide mijn hartslagmeter af.
Liet mijn waterrugzak voor wat het was.
En mijn drinkgordel bleef in de kast.
Nam wat biologische rozijntjes en cashewnoten mee.
En een simpel waterflesje.

Ik was weer vrij.
Leerde aanvoelen wat mijn lijf nodig had.
Durfde te vertrouwen op mezelf.

Ik liep de marathon van Rotterdam op 10 april 2016
Op twee pannenkoeken en twee bananen.
En een handje rozijntjes met cashewnoten.

Mijn tijd: 4 uur, 28 minuten en 54 seconden.

Zonder spierpijn erna.
Ik heb genoten.
Geniet nog.
Van mijn prestatie in het jaar dat ik 50 word.

Dit is iets dat ik 100% zelf heb gedaan.
Met mijn lijf.
Eerlijker en concreter kan het niet.
Hier is niets te verdoezelen.

Alles wat ik heb geleerd.
In mijn persoonlijke en spirituele ontwikkeling.
Komt hier samen.

42.195 kilometer. Vier en een half uur rennend door de stad.

Je doet het of je doet het niet.
Ik ben trots en blij.

Dank dat je het tot hier hebt gelezen.
Ik hoop dat het jou inspireert dat te doen wat jij graag wil doen.

Wil je persoonlijk werken met mij? Neem dan contact met me op.

Frank