De doos puilde uit met koffiebekers, thermosflessen, T-shirts, korte broeken, een sweater en een lange broek.
Allemaal spullen die we ooit ‘echt nodig’ hadden, maar die we de laatste maanden geen enkele keer hadden aangeraakt.
We pakten alles netjes in en liepen vol goede moed naar het postkantoor.
Daar kwam de eerste verrassing: 55 euro verzendkosten. Voor spullen die we eigenlijk al maanden niet hadden gebruikt.
We besloten er een nachtje over te slapen.
‘Wat als we gewoon… kijken of we deze spullen überhaupt gaan missen?’, zei ik tegen Tanja. Het was een bevrijdende gedachte.
En zo veranderde ons ‘verloren pakket’ verhaal in iets veel mooiers: we gaven al onze spullen aan een dakloze man in de buurt.
Het pakket kwam inderdaad nooit aan in Nederland – maar het kwam wel precies waar het moest zijn.
Een week later wandelen we met een nog lichtere rugzak door Portugal. Met meer ruimte, en het voelt op ieder vlak lichter.
Het blijft ongelofelijk dat we met nóg minder spullen kunnen leven dan we al deden.
Soms moet je blijkbaar eerst iets willen versturen om te beseffen dat je het los kunt laten.
Wat gebruik jij al maanden niet meer?
Groet,
Frank Bruining
P.S. Echte vrijheid begint met tevreden zijn en doen waar je blij van wordt, zonder overbodige ballast. In mijn gratis diepgravende analyse kun je er achter komen wat jou tegenhoudt om te doen wat je altijd al hebt willen doen, maar wat nog niet gelukt is: https://frankbruining.com/