Weer terug in Nederland. Alweer een hele week hoor. Maar het was even wennen!

Een maand Peru zet toch wel even je ritme anders. En dan op een hoogte van gemiddeld 4.800 meter…

Hieronder het verslag van mijn dagen in Peru. De mooiste foto’s kun je hier vinden

Peru dag 3

De telling van de dagen klopt niet helemaal. Maar ja, dat is ook niet zo belangrijk.

Vandaag zijn we begonnen aan onze wandelreis naar Qiqo. Onderweg werd langs de weg brood gehaald. Erg lekker vers gebakken brood wat een beetje zoet smaakt.

Toen nog Don Lorenzo opgehaald. De paqo die met ons meereist de verdere trip in Peru. Don Lorenzo woont in Qiqo en is sjamaan (paqo)

Onderweg kwamen we wat obstakels tegen. Ze waren bezig met de weg. En voor de eerste blokkades kwam er een shovel en konden we door. Toch even wat later moesten we wel stoppen omdat we daar echt niet verder kwamen.

En dan 5 uur lopen… Tussendoor lunchen mag natuurlijk niet vergeten worden. De kok kookt erg lekker.

We liepen van een hoogte van 4.200 meter naar 4.700 meter om weer uiteindelijk bij Qiqo op 4.200 meter terecht te komen. Het was een toch wel pittige loop met in het begin en eind steile stukken. Maar prachtig is het daar wel.

Na het eten naar bed. Best wel koud, dus gewoon met alle kleren in de slaapzak gekropen. Helaas niet kunnen slapen. Alhoewel ik me niet moe voel. We zullen zien wat de dag brengt. De lama’s staan hier trouwens gewoon naast ons. Grappige beesten.

Peru dag 4

Echt heel weinig geslapen vannacht. Ik had het niet echt koud maar lekker warm is anders. Ik draag de hele dag en nacht mijn muts om warm te blijven. Het regent veel en dus is het niet lekker. Toch is het heel bijzonder om hier in het dorp Qiqo te zijn. Vanochtend coca leaf readings gehad. Ik krijg een Hatun Karpay op de berg en op die manier krijg ik mijn kennis over de bergen en de rituelen door. Ook Don Lorenzo zal me nog het een en ander leren. Heel bijzonder allemaal.

In de middag deden we een Despacho voor de Apus, de bergen.

Tegen het avondeten waren alle kinderen er weer van Don Lorenzo. En die hadden het verzoek of we hun kinderen konden ‘dopen’ en een naam geven.

Het was  heel bijzonder om mee te maken. Het werd ook gevierd met coca bladeren kauwen en bier drinken. Dat laatste natuurlijk maar een slokje, want op die hoogte ben je gelijk dronken. Niet zo handig als je een klim moet maken.

Peru dag 5

Vanochtend weer vroeg (07.30uur) op pad. Een steil pad naar een grot met een overzicht over het hele dorp. Een paar honderd meter hoger. Gelukkig heb ik geen last van de hoogte. Behalve dan dat ik snel buiten adem ben. Maar wanneer ik stap voor stap ga, is er niets aan de hand.

 

Ik heb een karpaycha gehad. Een despacho met een soort inwijding zodat ik beter contact krijg met de wijsheid van de Apus. Het was een super ervaring. Erg emotioneel. Moest gewoon zomaar veel huilen. Maar ja het was ook erg mooi. Ik had het gevoel alsof mijn hart openbrak. De rest van de dag heb ik me lekker rustig gehouden.
Morgen weer vroeg op en dan op pad naar de Apus Huaman Lipa. Dat ligt op 4700 meter en op die hoogte slapen we ook.

Het is best koud ’s nachts. En overdag is het wisselend warm met veel zon en dan slaat het opeens om en zit we in de mist en regen. Dus ook weer koud dan. Gelukkig is mijn kleding erop berekend.

Gisteravond nog iets moois meegemaakt. De dochter van Maria, Jesus, en waarvan de vader onbekend is, kreeg een haarceremonie. Dat betekent dat er een feest is waarbij iedereen die dat wil een stukje haar mag afknippen. Dit is dan de eerste keer dat ze geknipt werd. En als je knipt doneer je gelijk wat geld. Dat geld wordt gespaard voor later.

Natuurlijk heb ik ook een stukje geknipt.

Peru dag 6

Vandaag de hele dag gelopen. Van 8 uur tot 3 uur. Daarna nog een uur steil omhoog op Huana Lipa voor de ceremonie. Wat een prachtig uitzicht daar!

In de nacht vriest het best hard en ook al heb ik het niet koud, van slapen komt niet veel. Toch voel ik me niet moe.

Morgen reizen we af naar Q’eros. Dat betekent alleen maar dalen, maar wel zo’n 6-7 uur. Pffff lekker hoor. Nooit gedacht dat ik zo sportief kon zijn 😉

Peru dag 7

Veel gelopen met veel regen. Henk viel van zijn paard toen hij wilde opstappen. Gelukkig niets gebroken of zo.

Uiteindelijk kwamen we aan in Q’eros. Maar we konden niet onze tent opzetten waar we wilden omdat ze daar aardappels aan het verbouwen waren. En dan zouden de paarden alles opeten. Dus nog even een halfuurtje omhoog lopen!!!

Toen alles opgezet was en we gegeten hadden, gingen we nog even een steile berg op. En dan bedoel ik echt steil! En nat omdat het nog steeds regende. Uiteindelijk boven aangekomen deden we de despacho voor Jan Willem. Een behoorlijk krachtige mag ik wel zeggen.

Ja, en dan naar beneden… Maar het ging heel goed. Ben erg trots op mezelf alweer 😉

Morgen nog een dag lopen en een nacht kamperen. Dan zit deze tocht erop. Lijkt me toch wel weer lekker om te kunnen douchen…

De volgende tocht met de ondernemers

De rest van de groep is gearriveerd. Eerst een gezellig gezamenlijk eten en dan 2 dagen inlopen en beetje wennen aan elkaar. Best wel apart om opeens iedereen in Peru te ontmoeten. Wel tof. Geeft me een goed gevoel.

Met het inlopen zie ik wel dat Arnaud veel voorop loopt. Hij heeft er duidelijk zin in en de power voor. Jaco loopt veel achter en heeft er moeite mee.

Op vrijdag hebben we nog vrij en dat is maar goed ook want echt lekker voel ik me niet. Nog even op Skype met de meiden en dan zaterdag vroeg vertrekken naar Tinqi om aan de eerste lange tocht te beginnen richting Ausengate.

Ik loop erg lastig omdat ik toch wel nog last van mijn buik heb. Door de Imodium gaat het wel, maar ben niet in mijn kracht. ’s Avonds een despacho voor de hele groep als begin van de tocht.
We hebben drie paqo’s bij ons. En ook nog de 2 vrouwen van de paqo’s. Don Lorenzo en Doña Isabella, Don Sebastiano en Doña Paulina en de laatste paqo, Don Martin. Met don Martin ga ik werken.

De volgende dag gaan we al een stuk richting Ausengate en zien we de berg van dichtbij. Ook de kou speelt mee. Doordat we zo dichtbij zijn geeft de berg zijn kou af door de sneeuw. In de avond doen we de individuele ceremonies. En koud dat het is!! Brrrrr…. Mijn tenen zijn zowat bevroren.

De derde dag is een zeer zware. Met een lange steile klim. En daarbij hagel en kou. Maar wel erg lekker hoor! Als het goed is, zal het aan de andere kant van de berg iets minder koud zijn. Misschien wel, maar de regen en sneeuw hebben daar dan nog zeker niets van vernomen 😉

De vierde dag (het is nu dinsdag) blijven we op de plek waar we waren. Zodra het droog wordt, gaan we de individuele ceremonies doen. En gelukkig blijft het in de ochtend droog. Tenminste… Een uur of twee. Maar wel gaat alles gewoon door. En op de zonnige (niet natte) periodes van de dag proberen we alles wat nat is te drogen. Wat aardig lukt. Iedereen is volgens mij erg in zijn nopjes met het persoonlijke contact met de paqo’s. Ik zeker, want ik stel alle vragen aan mijn paqo die ik heb. En hij leert me zelfs coca reading!  Dus het lezen van de coca blaadjes… Mijn mesa is helemaal in orde en ik leer ontzettend veel. Ook steeds meer quechua.

Ja, en nu is het woensdag 21 september. Ik ben jarig. Leonardo de kok heeft een verjaardagstaart gemaakt! Lekker hoor. Van guinoa. Met m’n naam erop 🙂
Er wordt gezongen en dan weer aan de slag. Heel apart op mijn verjaardag hier te vieren.
Vandaag een behoorlijk stuk lopen naar Otorongo Cocha, Jaguar lake.
Tijdens het eten koop ik nog een heel mooi mesa kleedje. Spontaan biedt Gerard mij dit namens de groep aan. Een echt kado!

Overigens was Arnaud behoorlijk ziek vandaag.

Na het avondeten lekker slapen. Zo,  werd ik toch opeens wakker in een ingestorte tent! Er was zoveel sneeuw gevallen dat veel van de tenten het niet hielden. En terwijl ik dit schrijf is het donderdag en sneeuwt het nog steeds.

De donderdag ceremonies gedaan en aan het einde een pachamanca. Een Peruaans ritueel waarbij een schaap op een bijzondere wijze wordt gebbq’t. Speciaal voor mijn verjaardag en die van de gids Gerson. En natuurlijk met z’n allen een klein slokkie wijn. Gezellig met iedereen en dus ook de paqo’s

Nu is het vrijdag en zijn we na een wandeling en een lange autorit terug in het hotel in Cuzco.

Terug in Nederland is het wennen. ’s Nachts ben ik misselijk en draaierig. Landen is lastig, ook al ben je weer thuis ; )

Nu, op 11 oktober kan ik zeggen dat ik er helemaal weer ben. Dank voor je interesse in dit verhaal.