Erik, een abonnee op mijn wekelijkse mails, schreef aan mij:
“Kun je zonder Tanja?”
Ik vond het een mooie vraag.
Tanja en ik zijn 22 jaar samen. En ik zou niet zonder haar willen.
Maar zonder haar kunnen, dat kan ik wel.
Natuurlijk ga ik dat niet leuk vinden. Het zou ook een beetje raar zijn als ik zou staan te juichen. Toch?
Even een zijstapje.
Ken je het nummer ‘Dromendief’ van Van Dik Hout?
Op een gegeven moment zingt lead zanger Martin Buitenhuis: “zou je me laten gaan, als het nodig was?”
Dat ‘laten gaan’ hebben Tanja en ik met elkaar afgesproken. We houden elkaar niet tegen in onze groei, als het ooit tot dat punt komt.
Tanja is niet mijn bezit. En ik ben niet haar bezit. Zo simpel is het. Hoe zit dat bij jou? Wie ‘bezit’ jij allemaal of wie ‘bezit’ jou?
Veel liefs.
Groeten,
Frank Bruining
P.S. We vragen ons vaak af wat nou ons ‘geheim’ is. Maar eigenlijk is het niet iets aparts, het is een combinatie van respect, elkaar vrij laten en geen verwachtingen hebben.
Alles begint met tevreden zijn en doen waar je blij van wordt. In mijn gratis diepgravende analyse kun je er achter komen wat jou tegenhoudt om te doen wat je altijd al heb willen doen, maar wat nog niet gelukt is. https://frankbruining.com/analyse/